Σύνοψη του βιβλίου
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Σεπτεμβρίου 1994 βρέθηκα να σηκώνομαι σε μια αμυδρά φωτισμένη, ελικοειδή σκάλα στον πύργο του Fairmile Lunatic Asylum, ένα γοτθικό κάστρο της καταστροφής που είχε ανοίξει 124 χρόνια νωρίτερα. Εκείνη την εποχή πίστευα ότι το NHS είχε φύγει μερικά χρόνια νωρίτερα. Ήταν πλέον μέρος ενός δικτύου εργοστασίων που σχεδιάζονταν να ενεργοποιηθούν μετά την κατάρριψη του τείχους του Βερολίνου. Η Σοβιετική Ένωση είχε αφεθεί να έρθει σε μια κοινωνιολογική θερμοδυναμική επαφή με τη Δύση που σχεδιάστηκε πολλά χρόνια νωρίτερα. Μέσα σε αυτό το εργοστάσιο αφαιρούνταν οι καταβεβλημένες ψυχές των φτωχών ανθρώπων, απογυμνώνοντάς τες στα πιο βασικά τους στοιχεία. Ήταν πλέον έτοιμοι να επαναπρογραμματιστούν από ψυχιάτρους του Συμφώνου της Βαρσοβίας πριν από την απελευθέρωση, οπότε θα μολύνουν τη δυτική κοινωνία και θα την καταστήσουν πλήρως συμβατή με το σοβιετικό γενικό σχέδιο. Μέσα σε λίγες μέρες από την άφιξή μου είχα μια συντριπτική επιθυμία να γράψω αυτό που πίστευα ότι συνέβαινε. Μόνο εγώ, μαζί με τις στρατιωτικές ειδικές δυνάμεις φαινόταν, είχα την αντοχή να αποτρέψω την επιτυχία του σχεδίου τους. Η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών είχε το δικό της σχέδιο, με εμένα στο κέντρο. Μου είχαν τοποθετήσει MTRUTH, Mobile Tactical Reconnaissance Unit Telecommunications Harness, την απόλυτη ηλεκτρονική αύξηση για τον στρατιώτη στη μάχη. Εκτός από τη φρίκη του τι συνέβαινε στο άσυλο, έπρεπε να ενημερώσω τον κόσμο για τους επόμενους ότι η επιφοίτηση της εκπαίδευσής μου για αυτό
.jpg)
Τελετή απονομής διδακτορικού διπλώματος 1989
Η αποστολή τους μήνες πριν από την άφιξή μου την άνοιξη ήταν μια οργανωμένη εκδήλωση. Αυτό είχε σχεδιαστεί ειδικά από τις υπηρεσίες ασφαλείας για να με εισάγουν σε αυτήν την παράξενη, ιπποτική και ηρωική προσπάθεια. Ένα κόλπο αξίας 10.000.000 λιρών για φιλανθρωπικό σκοπό ήταν το λιγότερο που θα έκανε την άσκηση δικαιοσύνης. Ενώ η φαρμακευτική αγωγή που μου δόθηκε υποβάθμισε τις φανταστικές αυταπάτες, θα χρειάζονταν περίπου δέκα χρόνια δοκιμών φαρμάκων, επαναλαμβανόμενων αναγκαστικών νοσηλειών και αναζητήσεων για νόημα στην αναζήτηση του χαμένου κατοικίδιου του μελλοντικού μονάρχη προτού ξεπεράσω πραγματικά τις αυταπάτες σε οποιοδήποτε σταθερό βαθμό. Αναμφίβολα η κατανάλωση αλκοόλ σε όλη αυτή τη δεκαετή μάχη, όχι με τη Σοβιετική Ένωση αλλά με την παρανοϊκή σχιζοφρένεια, την ασθένεια που βίωνα στην πραγματικότητα, ήταν ένας σημαντικός ή ακόμη και ζωτικός παράγοντας. Βρήκα την ασθένεια ενθαρρυντική και, ενώ στη μία επίσκεψή μου στο Fairmile δεν είχα ακόμη αρκετό υλικό για να ολοκληρώσω το βιβλίο, βρήκα άφθονη έμπνευση κατά τη διάρκεια αυτών των ετών και των μηνών. Πολλά από αυτά ήταν στην αυτοκτονική παρενέργεια της δυστυχίας αυτού που φαινόταν μια ατελείωτη σειρά φαρμάκων στα οποία δεν ταίριαζα και που απλώς ενίσχυσε τις αρχικές μου αυταπάτες ότι ζούσα σε κάποιο είδος σταλινικού κράτους μέσα σε ένα κράτος, την πατρίδα μου Μεγάλη Βρετανία, μια χώρα στην οποία δραπέτευσα επανειλημμένα και κατέβηκα. Όσο άσχημα κι αν έγιναν, ποτέ δεν τα παράτησα και πάντα ένιωθα ότι είχα κάτι που τελικά άξιζε τον κόπο, αν μπορούσα να συνεχίσω και να βάλω τις σκέψεις μου κάτω, ένα έργο που τελικά έθεσα να κάνω μετά από έξι χρόνια εμπειρίας, αν και το κατάφερα πραγματικά για να ολοκληρώσω το βιβλίο, η συγγραφή του οποίου ήταν το ταξίδι μου ανάκαμψης, μια δεκαετία μέσα. Ελπίζω ότι το βιβλίο θα βοηθήσει άλλους στο δικό τους δρόμο προς την ανάκαμψη. Δεν νομίζω ότι έχω πλανηθεί εντελώς αν φαντάζομαι ότι θα μπορούσε να σώσει κάποιο τόσο δύσκολο ταξίδι όπως αυτό που έπρεπε να κάνω. Ποτέ δεν βρήκα τον σκύλο του πρίγκιπα Καρόλου, αλλά τα βρήκα όλα ένα θα μπορούσα να ελπίζω σε ένα τόσο ευγενές εγχείρημα, συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής μου υγείας. Γιατί αυτό που πιστεύω ότι έγραψα είναι πολύ περισσότερο από μια ιστορία ιατρικού ενδιαφέροντος: είναι μια ιστορία περιπέτειας και όχι χωρίς χιούμορ.